Hronična limfocitna leukemija (CLL) je najčešća leukemija kod odraslih.

Nastaje uslijed nekontrolisane i abnormalne proliferacije limfocita u koštanoj srži, krvi i limfnim čvorovima. Limfociti, koji su dio odbrambenog sistema tijela, gube svoju sposobnost da funkcionišu i tijelo postaje ranjivo na infekcije. Prekomjerni broj ćelija leukemije takođe ometa proizvodnju normalnih ćelija, što dovodi do pojave simptoma bolesti. Prosječna starost početka bolesti je 72 godine, a samo 10% pacijenata je mlađe od 55 godina. Dvostruko je češća kod muškaraca nego kod žena.

Iako se CLL često dijagnostikuje slučajno tokom rutinskih testova kod asimptomatskih pacijenata, simptomi mogu uključivati gubitak apetita, gubitak težine, noćno znojenje, umor tokom svakodnevnih aktivnosti, kratak dah, podložnost infekcijama, povećanje i bol u slezini, povećanje jetre, otečene limfne čvorove i anemiju.

Prva sumnja na CLL proizilazi iz prisustva limfocitoze u kompletnoj krvnoj slici (CBC). Takođe se mogu primijetiti anemija i trombocitopenija. Povećani broj limfocita u brisu periferne krvi podržava dijagnozu leukemije. Pacijenti sa dijagnozom CLL se određuju korišćenjem sistema klasifikacije RAI i BINET.

Opcije liječenja hronične limfocitne leukemije mogu se značajno razlikovati.

Mnogi ljudi žive sa CLL dugo vremena; međutim, generalno je teško liječiti, a nije se pokazalo da rano liječenje poboljšava preživljavanje. Iz tog razloga, i zbog potencijalnih neželjenih efekata liječenja, ljekari često preporučuju da se sačeka dok bolest ne napreduje ili se pojave uznemirujući simptomi prije početka terapije.

Kada liječenje postane neophodno, faktori koje treba uzeti u obzir uključuju starost pacijenta, opšte zdravlje i prognostičke faktore kao što je prisustvo hromozomskih delecija.